Агайым тууралуу алты ооз кеп

Аннотация

Кыргыз эли алмустактан бери тоо арасында жашап, тоону караан тутуп, тоо арасында өсүп, кубат алып, төш керип, шаар курса да тоодон алыстабай, аны менен чеп куруп, дөбөлөрүн кароол, тоо кырларын чек кылып, качса тоого бекинип, тоого тайып, баш уруп, уңгусун жоготпой, урпагына узатып, уламадан жол улап, даанышмандан ой улап, каруусун казык, канын азык кыла миңдеген жылдары мамлекет курап, мамиле түзүп, дөөлөт куруп, далайын сурап, багы качса башын сактап, тагы кетсе тамырын сактап, кандыгы кетсе, кутун сактап, тиккен талын өлтүрбөй, жаккан отун өчүрбөй даңазалуу өмүрүнүн сыры – ар бир кыргыз жаранынын, атуулунун деминде жана дымагында болбодубу! Мактана турган жөнүбүз бар экен да. Демек, тоонун өзү кыргыз элине – дем, эш, калканыч, коргонуч, тамыр, өзөк, азык, үмүт болуп берген тура. Бирок кийинки муун тоонун кадырын түшүнүп жатабы же жокпу, бул өтө чоң суроого айланды... Баарына токтолбойлу, бери жагын эле алалычы, тоонун сүрүн, түбү терең сырын билүүгө баарыбыздын эле шык-дараметибиз, ички туюмубуз жетеби? Таң... Ал үчүн тоону карай турган жерди же бурчту табыш керек го. А эгер тапсаң, тоо, мына ошондо гана өзүнүн чын кереметин көрсөтөт, сырын ачат. Же болбосо, тоону элес-булас гана көрсөтүп турган туман же боз басканында, ошондо көргөнүңдө, тоого жан киргенсип, жүрөктүн үшүн алган сүр кирип, коркуу сезимдери келерин балким, билгендер белээр, сезгендер сезээр. Ооба, тоо бизди коркутуу үчүн эмес коргоо үчүн жаратылган. Ошондой болсо да эсептеше жүргөн оңдур дейм.